برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در یک ناحیه خُرد شهری، در سطح یک اجتماع محلی: محله امیرآباد شهر تهران

هدف این مقاله کوشش و آزمون ارائه سازوکار و فرآیندی برای برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در سطح یک اجتماع محلی (محله امیرآباد شهر تهران)، به عنوان شیوه ای مبتنی بر گزینه و متمایز از شیوه های رایج برنامه ریزی در سطوح خُرد شهری در تهران است. مقاله با بررسی پایه های نظری دو انگاشت «پایداری» و «برنامه ریزی توسعه اجتماع»، زیربنای نظری تعریف برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار را ردیابی نموده و سپس با بررسی وضعیت و شرایط اجتماع و توسعه پایدار (بر اساس ویژگی های عینی و ذهنی) در محله، فرآیندی را برای برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در محله امیرآباد ارائه می کند. در بررسی ابعاد عینی تکیه اصلی بر اطلاعات مدون قرار داشته، درحالی که بررسی ابعاد ذهنی مستلزم طراحی، تکمیل و پردازش پرسش نامه هایی هدفمند بوده است. همچنین نیاز به فراهم کردن پیش زمینه های لازم و توجه به قیود و تهدید هایی که بر تولید و اجرای برنامه های شهری و تشکیل یک سازوکار یکپارچه برنامه ریزی پایدار در سطح اجتماع اثر می گذارد، در فرآیند پیشنهادی مورد توجه قرار گرفته است. دستاورد مقاله، کوششی است که در تطابق دادن سازوکار و فرآیند برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در چنین محله ای و نیز در تلفیق دو انگاشت «برنامه ریزی توسعه اجتماع» و «پایداری» با استفاده از تدوین چارچوب و فرآیند پیشنهادی برنامه ریزی توسعه اجتماع پایدار در محله امیرآباد انجام شده است.